مدرسه علمیه ریحانه الرسول س یزد

سید عبدالباقی که از زواره به قمشه مهاجرت کرده بود، بیشترین نقش را در تعلیم و تربیت نوه خود ایفا نمود

و او را در مسیر علم و تقوا هدایت کرد.

وی علاوه بر آنکه در زمان حیات خویش تعلیم و پرورش سید حسن را متکفل شده بود،

ضمن وصیتنامه ای، او را به ادامه تحصیل علوم دینی و باقی ماندن در لباس طلبگی تشویق و سفارش نمود.

در حالی که شش ساله بودم ، در جهت تعلیم و تربیت من کوشید، چهارده ساله بودم که وی رخ در خاک تیره نهاد

و طبق وصیت او پس از گذشت دو سال از فوت وی برای ادامه تحصیل راهی اصفهان شدم

تبار مدرس

شهید آیت الله مدرس

اسناد تاریخی و نسب نامه ای که آیت الله العظمی مرعشی نجفی - ره تنظیم نموده اند،

نسب این سید بزرگوار را پس از 31 پشت، به امام حسن مجتی علیه السلام می رساند

در مکتب استاد

دوران کودکی سید حسن در زواره و سرابه سپری گشت و با مهاجرت به قمشه، پدرش وی را به سید عبدالباقی - جد سید حسن مدرس - سپرد تا در تعلیم و تربیت فرزند خویش همت بگمارد

بر این اساس مدرس مقدمات علوم اسلامی را نزد جد خویش فرا گرفت

پدر و جدش به تربیت صحیح این کودک و رشد جنبه های روحی وی اهمیت خاصی می دادند

و همت آنان بر این بود که سید حسن به صورت انسانی صالح و رها از وابستگی های دنیوی تربیت شود

ایت الله بهجت(ره):

استادم سید علی قاضی را در خواب دیدم به او گفتم چه چیزی حسرت شما دردنیاست که انجام نداده اید

ایشان فرمودند：حسرت میخورم که چرا در دنیا فقط روزی یک مرتبه زیارت عاشورا را میخواندم

وحشتناک ترين لحظه ى زندگى، لحظه ايست که انسان رادر سرازيرى قبرميگذارند.

شخصى نزدامام صاددق(ع)رفت و گفت من از ان لحظه بسيارميترسم، چه کنم؟

امام صادق(ع)فرمودند:زيارت عاشورا را زياد بخوان.آن مرد گفت چگونه با خواندن زيارت عاشورا از خوف آن لحظه در امان باشم؟

امام صادق فرمود: مگر در پايان زیارت عاشورا نمى خوانيد اللهم ارزقنى شفاعة الحسين يوم الورود؟یعنی خدايا شفاعت حسين(ع)را هنگام ورود به قبر روزى من کن.
زيارت عاشورا بخوانيد تا امام حسين(ع) در آن لحظه به فريادتان برسد.

سوال یک دختربچه شیعه ازمدیر خود که باعث شد تمام کارشناسان شبکه های وهابی جوابی بجز سکوت برایش نیافتند:

ما درکلاس ۲۴نفر هستیم، معلم ما وقتی میخواد از کلاس بیرون بره به من میگه : خانم محمدی ، شما مبصر باش تا نظم کلاس بهم نریزه . . .

وبه بچه ها میگه: بچه ها ، گوش به حرف مبصر کنید ، تا برگردم .

شما میگید پیامبر(ص) از دنیا رفت وکسی را به جانشینی خودش انتخاب نکرد ، آیا پیامبر(ص) ، به اندازه معلم ما ، بلد نبود یک مبصر و یک جانشین بعد از خودش تعیین کند که نظم جامعه . . . اسلامی به هم نریزد ؟!

جواب مدیر اهل سنت به دانش آموز شیعه: برو فردا با ولی ات بیا کارش دارم ، دانش آموز رفت وفرداش با دوستش اومد.

مدیرگفت: پس چرا ولیتو نیاووردی ، مگه نگفتم ولیتو بیار ؟

دانش آموز گفت: این ولیه منه دیگه . مدیر عصبانی شدوگفت: منظور من از ولی سرپرسته ، پدرته ، رفتی دوستتو آوردی؟

دانش آموز گفت: نشد دیگه اینجا میگی ولی یعنی سرپرست ، پس چطور وقتی پیامبر میگه این علی ولی شماست میگید معنی ولی میشه دوست!!!

#هفت بهشت زندگی !!!

بهشت اول:
آغوش مادریست که با تمام وجود، بغلت کرد و شیرت داد

بهشت دوم:
دستان پدریست که برای راه رفتنت، با تو کودکی کرد

بهشت سوم:
خواهر یا برادریست که برای ندیدن اشکهایت، تمام اسباب بازیهایش را به تو داد

بهشت چهارم:
معلمی بود که برای دانستنت با تمام بزرگیش، هم سن تو شد تا یاد بگیری

بهشت پنجم:
دوستی ست که روز ازدواجت، در آغوشت کشید و چنان در آغوشش فشرد که انگار آخرین روز زندگیش را تجربه میکند

بهشت ششم:
همسرتوست که با تمام وجود در کنار تو معمار زندگی مشترک تان است، گویی دو شاخه از یک ریشه اید

بهشت هفتم :
فرزند توست که خالق زیبایی های آینده است

آری شاید هر کدام از ما تمام هفت بهشت را نداشته باشیم
اما
بهشت همین حوالیست …
مادرت را بنگر…
پدرت را ببین…
خواهر یا برادرت را حس کن…
به معلمت سر بزن…
دوستت را به یاد بیاور…

فرزندت را ببوس…

یک وقت دیر نشود برای بهشت رفتنت..

بهشت را با همه قلبت حس کن،همین نزدیکیست…

مریدی از استادش پرسید: عشق چست؟

استاد در جواب گفت:"به گندمزار برو و پر خوشه ترین شاخه را بیاور.

اما در هنگام عبور از گندمزار، به یاد داشته باش که نمی‌توانی به عقب برگردی تا خوشه ای بچینی!”

مرید به گندمزار رفت و پس از مدتی طولانی برگشت. استاد پرسید: “چه آوردی؟”

و مرید با حسرت جواب داد: “هیچ! هر چه جلو می‌رفتم، خوشه‌های پرپشت‌تر می‌دیدم و به امید پیدا کردن پرپشت‌ترین، تا انتهای گندمزار رفتم.”

استاد گفت: “عشق یعنی همین!”

مرید پرسید: پس ازدواج چیست؟

استاد جواب داد که: “به جنگل برو و بلندترین درخت را بیاور.

اما به یاد داشته باش که باز هم نمی‌توانی به عقب برگردی!”

مرید رفت و پس از مدت کوتاهی با درختی برگشت.

استاد پرسید که چه شد و او در جواب گفت: “به جنگل رفتم و اولین درخت بلندی را که دیدم، انتخاب کردم.

ترسیدم که اگر جلو بروم، باز هم دست خالی برگردم.”

استاد گفت: “ازدواج هم یعنی همین

 کودکان میبینند، و می آموزند…

 در خانه صبور و خوددار باشید…